KOPENHAGA W DANII

Kopenhaga położona jest na wschodnim wybrzeżu wyspy Zelandia i częściowo Amager. Od 1 lipca 2000 połączona jest mostem nad Sundem ze szwedzkim Malmö. Obecnie zamieszkuje ją 518 574 osób (dane na I 2009), a cały zespół miejski 'Wielkiej Kopenhagi' liczy 1 167 569 mieszkańców (dane na I 2009).

W Kopenhadze panuje klimat morski. Przejawia się to częstymi opadami oraz dużą wilgotnością powietrza. Najcieplejesze miesiące to lipiec i sierpień, lecz są one też najbardziej deszczowe. Roczne amplitudy temperatur są niskie - oznacza to, że zimy są łagodne a lata chłodne.

Kopenhaga otrzymała herb w 1661 r. z nadania króla Danii Fryderyka III za bohaterską obronę miasta przed Szwedami w czasie ich najazdu w 1659 r. Herb zaprojektował w 1661 r. Michael von Haven. Został on oficjalnie zatwierdzony w 1938 r. W polu srebrnym (w praktyce białym) przedstawia trzy wieże czerwone z błękitnymi dachami, symbolizujące Kopenhagę. Wyższa od pozostałych wieża środkowa ma bramę otwartą z podniesioną złotą kratą, a w niej postać rycerza w srebrnej zbroi z uniesionym mieczem, na pamiątkę bohaterskiej obrony miasta. Nad bramą złoty inicjał króla Fryderyka III. Pod wieżami błękitne fale symbolizujące nadmorskie położenie miasta. Nad wieżami gwiazda i półksiężyc złote. Motyw herbu znany jest z pieczęci z XIII w.

Historia miasta

Kopenhaga nie należy do najstarszych miast Danii, chociaż ślady ludzkiej egzystencji na tym miejscu pochodzą z epoki kamiennej (ok. 10 000 lat przed Chr.). W czasach wikingów istniało tutaj targowisko, ale miasto założył dopiero w 1167 r. biskup Roskilde Absalon, który otrzymał tę część Zelandii z nadania króla Waldemara I w poł. XII w. Z inicjatywy Absalona wzniesiono gród warowny, Slotsholmen, na wyspie naprzeciw niewielkiej osady rybackiej zwanej Havn. W 1191 r. Absalon zapisem testamentowym przekazał Kopenhagę na własność biskupom Roskilde.

W Księdze Ziemskiej króla Waldemara I (Kong Valdemars Jordebog) z 1231 r. nazwana została Kiopmanhafn. Miejsce założenia Kopenhagi nie było przypadkowe. Leżało bowiem w połowie drogi pomiędzy ówcześnie ważnymi ośrodkami władzy królewskiej w Danii, Roskilde i Lundem, i było miejscem krzyżowania się szlaków handlowych: lądowego z Zelandii do Skanii i morskiego, z Bałtyku w kierunku Morza Północnego przez Sund. Strategiczna rola tego miejsca miała znaczenie pierwszoplanowe dla Absalona przy podjęciu decyzji o założeniu miasta właśnie w tym miejscu. Wokół grodu warownego wyrosło z czasem średniowieczne miasto, które w 1209 r. otrzymało kościół NMP, dzisiejszą katedrę.

                     

W 1254 r. Kopenhaga otrzymała prawa miejskie. Korzystnie usytuowany port i rozwijający się ruch handlowy poprzez Sund były ważnymi czynnikami wpływającymi na rozwój Kopenhagi, która w XIII w. była dobrze zorganizowanym ośrodkiem handlowym. Największym zagrożeniem dla Kopenhagi było silne miasto hanzeatyckie, Lubeka, która nie zamierzała tolerować konkurencji Kopenhagi. W XIV w. miasto przeżyło kilka najazdów floty z Lubeki, a w latach 1368-69 zostało zniszczone przez siły Hanzy (rozebrano umocnienia miejskie i wyładowawszy pochodzącymi z nich kamieniami statki, zatopiono je w porcie blokując jego pracę). Miasto było przedmiotem rozgrywek między biskupem, królem i Hanzą, ale przez większą część średniowiecza pozostało we władaniu biskupów z Roskilde. Podczas walk o panowanie nad Kopenhagą między królem Krzysztofem I a biskupem Roskilde Jakobem Erlandsenem, miasto zostało spalone i obrabowane w 1259 r. Średniowieczna Kopenhaga posiadała 4 kościoły i kilka klasztorów, które dominowały w panoramie miasta. Część Kopenhagi rozciągająca się wokół katedry i założonego w 1479 r. uniwersytetu, była centrum władzy biskupiej w mieście. Siedliskiem władzy świeckiej był wzniesiony na ruinach biskupiego Slotsholmen, nowy zamek, w którym od 1420 r. rezydował król Danii Eryk Pomorski (w 1416 r. król odebrał miasto biskupowi Roskilde). Król nadał Kopenhadze w 1422 r. przywileje handlowe wspierał gospodarczy rozwój miasta. W 1443 r. Kopenhaga stała się de facto stolicą kraju. Od tego czasu datuje się szybki wzrost znaczenia Kopenhagi nie tylko jako centrum handlowo-rzemieślniczego, ale również politycznego i naukowego. W latach 1445-1767 Kopenhaga była miastem koronacyjnym królów Danii. W 1500 r. Kopenhaga liczyła 10 000 mieszkańców. Reformacja w 1536 r. zakończyła na dobre rozgrywki między biskupami Roskilde i królami Danii o Kopenhagę, pozostawiając miasto w ręku tych ostatnich.

[Autor: Matrix2000]